In oktober 2007 publiceerde dr. Kris Poppe na zijn onderzoek met dr. Brigitte Velkeniers, samen werkzaam bij het UZ Brussel, een artikel met de volgende conclusie: ‘Een gezonde schildklier is van belang voor het welslagen van een (geassisteerde) zwangerschap.’ Dit was voor de redactie de reden om dr. Kris Poppe te benaderen voor een interview.Wat heeft uw interesse gewekt voor de schildklier en de problematiek die daarbij hoort? En hoe kwam u uiteindelijk ertoe om het onderzoek te doen?
‘Ik ben endocrinoloog en schildklierhormonen zijn belangrijk voor het functioneren van alle organen. We hebben een zeer groot fertiliteitscentrum, dus wilde ik onderzoeken of er een verband was tussen onvruchtbaarheid en de schildklier.’
Welk onderzoeken heeft u onlangs verricht en tot welke conclusies heeft dat geleid?
‘We hebben drie onderzoeken gedaan. Met deze serie studies wilden we nagaan of we een verband konden vaststellen tussen schildklieraandoeningen en onvruchtbaarheid.
De resultaten van de eerste studie tonen aan dat vrouwen met endometriose en PCOS aanmerkelijk vaker (ongeveer 95%) antistoffen tegen de schildklier hebben dan vruchtbare vrouwen van dezelfde leeftijd. Dit wijst erop dat vrouwen met deze specifieke reden van onvruchtbaarheid, bijzondere aandacht verdienen voor en tijdens de zwangerschap wat betreft hun schildklierwerking. Globaal genomen hebben vrouwen met onvruchtbaarheid echter niet meer ontregeling van de schildklierfunctie vergeleken met vruchtbare vrouwen.
In de tweede studie is de invloed van antistoffen tegen de schildklier nagegaan op de resultaten van geassisteerde zwangerschappen (zwangerschappen ontstaan via IVF; in vitro fertilisatie). Er bleek geen beperkende factor te zijn voor een succesvolle zwangerschap. Die beperkende factor was er wel voor een blijvende zwangerschap (na IVF) omdat er duidelijk meer miskramen werden vastgesteld in de eerste drie maanden, vergeleken met vrouwen zonder antistoffen tegen de schildklier.
In een derde studie werd de invloed van een IVF-voorbereiding (d.w.z. gecontroleerde ovariële hyperstimulatie) nagegaan op de schildklierwerking. Bij ovariële hyperstimulatie probeert men met hormonen tijdens IVF meerdere eitjes te laten rijpen in de eierstokken van de vrouw. Duidelijke veranderingen in de bloedwaarden van schildklierhormonen werden waargenomen, met duidelijke verhoogde behoeften aan schildklierhormonen na deze procedure. Indien vóór deze hyperstimulatie ook antistoffen tegen de schildklier aanwezig waren, kunnen na een dergelijke procedure kritisch lage waarden aan schildklierhormonen ontstaan. Dat kan een verder gunstig vervolg van de zwangerschap beperken. Het kan ook voor de foetus nadelen hebben op latere leeftijd (bijvoorbeeld voor de intelligentie).
Schildklierhormonen spelen een rol in het normaal functioneren en produceren van de geslachtshormonen. Zowel een te snelle (hyperthyroïdie) als een te trage schildklierwerking (hypothyroïdie) kunnen leiden tot onregelmatige menstruatie, verminderde vruchtbaarheid en onvruchtbaarheid. Anderzijds kan een vrouw met een normale schildklierfunctie, ook antistoffen tegen haar eigen schildklier aanmaken zonder dat de functie ontregeld wordt.’
Dr. Kris Poppe: ‘Het is aan te raden om bij vrouwen van onvruchtbare koppels de schildklierfunctie en antistoffen tegen de schildklier te bepalen voor ze aan een geassisteerde zwangerschap beginnen. Daarnaast is het belangrijk dat de arts de schildklierfunctie blijft volgen na de ovariële hyperstimulatie (die nodig is voor de geassisteerde zwangerschap) en gedurende de zwangerschap als er vooraf antistoffen tegen de schildklierauto aanwezig waren. Als voor een geassisteerde zwangerschap een te trage werking van de schildklier – hypothyroïdie – werd vastgesteld dan is het noodzakelijk schildklierhormonen toe te dienen om eventueel een IVF-behandeling te vermijden of om deze zo succesvol mogelijk te laten verlopen.’
Welke onregelmatigheden deden zich voor in de menstruaties van de vrouwen in het onderzoek?
‘Oligomenorrhagia (geen ovulatie) en menorrhagia (abnormaal zware en lange onregelmatige menstruaties al dan niet met bloedstolsels).
Kunnen schildklierproblemen leiden tot verminderde zin in seks?
‘Ja, in geval van een belangrijke hypo- of hyperthyroïdie, maar niet bij een biologisch subtiele afwijking.’
Hoe weet je als schildklierpatiënt dat je voldoende schildklierhormoon gebruikt?
‘Je kan dat niet weten of voelen, daar sommige symptomen zoals vermoeidheid of aankomen van vele zaken tegelijk afhangen. Alleen een bloedonderzoek kan dat aantonen. Het serum TSH moet lager zijn dan 2,5 MU/L, zowel vóór als tijdens de zwangerschap.’
Wat moet er geprobeerd zijn voordat een schildklierpatiënt start met vruchtbaarheidsbehandelingen?
‘De functie van de schildklier moet optimaal zijn. Als er na een jaar proberen zwanger te raken nog geen zwangerschap is, dan is controle door een gynaecoloog te adviseren. Het probleem kan evengoed (35%) bij de man liggen …!Zwanger worden/blijven is iets dat multifactorieel is, dus iets dat van meerdere complexe immune en endocriene factoren afhangt en niet alleen van de schildklierhormonen.’
Stel dat een schildklierpatiënt vruchtbaarheidsbehandelingen (IUI/IVF/ICSI) wil ondergaan, wat moeten haar behandelaar en zij dan in de gaten houden?
‘Naar gelang de aanwezigheid van hormonen en duur van de behandeling kan er een hogere behoefte aan schildklierhormonen zijn. Daarom: op het einde van zo’n behandeling moet de TSH-waarde lager dan 2,5 MU/L blijven (er is dus controle nodig), maar dit moet reeds optimaal zijn voor de start van een IVF. Dus de schildklierwerking moet voor het starten en op het einde van een hormonale behandeling gecontroleerd worden.’
In Nederland zijn de normaalwaarden erg ruim (TSH van 0,5 tot zelfs 5 is volgens veel laboratoria ‘normaal’), zodat een schildklieraandoening pas in een ver stadium ontdekt zal worden. Wij vrezen wel dat veel cliënten van fertiliteitscentra in feite ‘onontdekte schildklierpatiënten’ zijn, bijvoorbeeld met een TSH van 3 of hoger.
‘Als het TSH hoognormaal is en er OOK antistoffen tegen de schildklier zijn (redactie: TPO-antistoffen), kan men reeds behandelen bij een waarde > 2,5 MU/L.’Welke relatie is er tussen schildklierproblematiek, endometriose en PCOS?
‘Vrouwen met endometriose en PCOS als reden van onvruchtbaarheid hebben vaker schildklierproblemen. We zijn tot deze conclusie gekomen nadat we al de redenen van onvruchtbaarheid hebben nagekeken. Men denkt dat endometriose een soort auto-immuun ziekte is. Bij PCOS-vrouwen is de verhouding E2/Prog (redactie: factor die de mate van autoimmuniteit aangeeft) hoger dan bij andere vrouwen en dat kan een rol spelen.’
Kan het zijn dat gynaecologen nog niet van het bestaan van dit verband afweten?
‘Gynaecologen zijn in diverse zaken gespecialiseerd. Niet iedereen leest steeds wetenschappelijke literatuur of men leest enkel hetgeen hen interesseert …’
Wat kunnen de vrouwen (endometriose en PCOS) zelf doen om optimale vruchtbaarheid te bereiken?
‘Dit is een vraag voor de gynaecoloog. In ieder geval zorgen voor een optimale schildklierfunctie.’
Welke studies op het gebied van fertiliteit en schildklierproblematiek zou u nog willen uitvoeren? En als geld geen rol zou spelen, wat zou u dan graag willen onderzoeken op dit gebied?
Dr. Poppe: ‘Het verband tussen immuunproblemen en miskramen.’
Bedankt voor uw medewerking, wij wensen u veel succes toe!
Jenny Pannekoek
Interview uit Schildklier.nl
Geschreven door Irene
PCOS is een welvaartsziekte. Door de voeding van tegenwoordig neemt het aantal vrouwen met PCOS alleen maar toe. De medische wereld loopt hierin achter. Mijn ervaring heeft geleerd dat veel artsen of specialisten niet goed genoeg op de hoogte zijn van het ziektebeeld. Sommigen gaan zelfs zo ver door PCOS te ontkennen, ondanks dat de symptomen overduidelijk zijn. Dit heeft als gevolg dat heel veel vrouwen tegen een muur oplopen in ziekenhuizen. Het doel voor mij op deze site is om zoveel mogelijk vrouwen die al jaren met deze klachten rondlopen te kunnen helpen en tevens een duidelijker beeld te geven van de onbalans in hun lichaam.
0 reacties:
Een reactie posten